Met vijf prijzen in de lokale, provinciale en nationale uitslag van de duivenvlucht uit het Franse Narbonne (866 km) sluit Christof De Scheerder uit Ruiselede zijn seizoen op de zware fond succesvol af. Opnieuw speelde volgens Christof een brandend kaarsje in de Mariagrot in Kleit daarbij een rol.
In de familie van Christof waren er geen duivenmelkers. Zijn pa hield wel enkele duiven, maar dat was enkel om ze bij hem in de buurt te zien vliegen. Christof was 19 jaar toen hij voor het eerst met de duivensport in contact kwam.
“Het was de vader van een studievriend die mij inwijdde in de duivensport. Hij leerde mij wat de begrippen sprint, snelheid (100-200 km), halve fond (300 km), zware halve zware fond (500 km), fond (600-700 km) en zware fond (tot 1000 km) betekenden. Toen ik hem vertelde dat ik zelf met de duiven wou spelen was hij de eerste die mij enkele duiven schonk.
Ik kreeg van verschillende duivenmelkers tips in verband met de voeding en de verzorging van de duiven. Vanaf 1993 voelde ik mij echt duivenmelker en streed ik geleidelijk aan mee op alle fronten. Natuurlijk moet je als beginneling leergeld betalen. Toch slaagde ik erin om in ons lokaal kampioen te spelen in de snelheid met de oude duiven.
Om op de zware fond te kunnen meestrijden moet je duiven hebben die die afstanden aankunnen. Daarom heb ik mij destijds enkele van die duiven aangeschaft”, begon Christof zijn verhaal.
Keuze
Christof woont met zijn gezin in Ruiselede. In zijn duiveninfrastructuur zijn er compartimenten voor de kweekduiven, de jonge duiven, de jaarlingen en de oude duiven.
“Omdat ik als verpleegkundige (AZ Alma, dienst hemodialyse) regelmatig weekendwerk moet doen was het moeilijk om met mijn duiven op de snelheid en de korte afstanden te spelen. Daarom besliste ik een tiental jaar geleden om mij volledig toe te leggen op de zware fond. Er zijn daarin minder vluchten, zodat ik die het best in overeenstemming met mijn werk kan uitkiezen.
De jonge duiven die ik kweek laat ik meevliegen op de snelheid en de korte afstanden. Hun uitslagen op die vluchten zijn niet belangrijk. Het is pas vanaf het moment dat ze jaarling worden dat ze voorbereid worden op het zwaardere werk. Duiven die niet geschikt zijn voor de grote afstanden vallen vanzelf door de mand.
Mijn vijftienjarige dochter Elise is enkele jaren geleden toegetreden tot het clubje van de duivenmelkers. Als ik niet vrij ben, weet ik dat de duiven bij haar in goede handen zijn”, deed Christof zijn verhaal verder.
Voeding
Het zwaarste werk is voor de duiven, zij moeten de afstanden vliegen. Het is aan de duivenmelkers om ervoor te zorgen dat hun duiven gezond blijven en dat ze de juiste voeding krijgen. Christof houdt het vooral bij klassieke voeding.
“In de weken die aan een grote vlucht voorafgaan krijgen de duiven lichte voeding, geen peulvruchten. Het is pas de week voor de inkorving dat wij overschakelen naar de sterkere voeding met vetrijke granen. In de periode tussen het inkorven en de lossing krijgen de duiven maïs toegediend”, ging het verhaal verder.
Kaarsje branden
Sedert 2016 gelooft Christof dat Onze Lieve Vrouw een boontje heeft voor duiven: “In 2016 stond een vlucht vanuit Saint-Vincent (900 km) op het programma. Een week voor de inkorving kwam Annie Vyncke, die toen ook in AZ Alma werkte, even op bezoek op onze afdeling. Toen zij hoorde dat ik met een paar duiven aan die duivenvlucht zou deelnemen zei ze spontaan: ‘ik doe tijdens mijn vakantie in Lourdes een kaarsje voor uw duiven branden’.
Wij hebben haar later kunnen zeggen dat het kaarsje geholpen heeft want wij behaalden de eerste prijs. Het jaar nadien namen wij deel aan de vlucht uit Pau (900 km). Ik vroeg aan Annie of ze terug in Lourdes een kaarsje voor mijn duiven wou laten branden. Annie ging dat jaar niet naar Lourdes, maar zij liet in de Grot in Kleit een kaars branden en een van mijn duiven won de eerste prijs!
Narbonne
Dit jaar was Narbonne (866 km) de afsluiter van ons seizoen. Als voorbereiding namen mijn duiven deel aan vluchten van respectievelijk 100 km, 200 km, 300 km en 500 km. De lossing in Narbonne was voorzien voor vrijdag 25 juli maar door de weersomstandigheden in de streek werd de lossing uitgesteld tot maandag 28 juli om 7u15.
Terwijl de duiven in de mand zaten brandde er in de Grot van Kleit een kaarsje en het resultaat was ernaar: onze oude duif werd nationaal 135ste van 4000 duiven. Bij de jaarlingen wonnen we in ons lokaal de 2de, 7de en 10de prijs. Dat resulteerde in een 10de, 22ste en 42ste plaats in de provinciale uitslag met 600 duiven en een 83ste, 172ste en 327ste plaats in de nationale prijskamp met 3700 duiven.
Ik begin er steeds meer in te geloven dat het branden van een kaarsje resultaat heeft”, besloot Christof zijn verhaal.